ओना हमर आँखि एखनहुँ अछि लाल
नहि सोहाइत अछि पीयर
गाढ़ अथवा उदास
ई कथा भिन्न जे चाहैत छी हम उज्जर
आ, साफ।
मुदा,
कोइलीक बाजब
एखनहुँ धरि नीक लगैत अछि
बसातमे डोलैत पैघ-छोट डारि-पात
नीक लगैत अछि कारी कारी भमरा
आ, टटका फुलायल कोनो फूल
आ, कोढ़ी तँ आर अधिक...।
मुदा,
जानि नहि कियैक
सभमे अहीँकेँ देखैत छी
जानि नहि
सभठाम एकटा गंधहीन मादकता
सभठाम एकटा शब्दहीन स्वर-वितान
एकटा पातर सन मेटाइत ज्योति-रेखा!
एतबेटा तँ रहि गेल अछि
आब हमर इच्छा
मेटाइत पातर ओ रेखा धए लटकि जाइ
लटकल रही अनन्त आकाशमे
निराधार
आ, मेटाइत-मेटाइत ओकरा छोड़ि दी
अकस्माते
आ, बौआइत रहि जाइ मुक्त,
निरबलम्ब!
मुदा,
हम से सभ किछु नहि कए पबैत छी
कारण,
जखन अहाँक सम्पूर्ण व्यक्तित्वक स्मृतिमे
संज्ञाहीन हमर अस्तित्वक सर्वनामहु नहि रहल
एकटा प्रश्नचिन्ह
अथवा सेहो नहि—
ओना अधम पुरुषक सम्बोधनसँ
हम होइत रहल छलहुँ तृप्त;
आब अहाँक अन्यपुरषहुक स्मृति
हमरा सहल नहि जाइत अछि।
तेँ तँ रहि गेल अछि आब हमरा
जीवन-यापनक अबलम्ब
अहाँक ओहि एकान्त-संकेतक
स्मृति मात्र!
ona hamar ankhi ekhanahun achhi laal
nahi sohait achhi piyar
gaaDh athva udaas
ii katha bhinn je chahait chhi hum ujjar
aa, saaph.
muda,
koilik bajab
ekhanahun dhari neek lagait achhi
basatme Dolait paigh chhot Dari paat
neek lagait achhi kari kari bhamra
aa, tatka phulayal kono phool
aa, koDhi tan aar adhik. . . .
muda,
jani nahi kiyaik
sabhme ahinken dekhait chhi
jani nahi
sabhtham ekta gandhhin madakta
sabhtham ekta shabdhin svar vitan
ekta patar san metait jyoti rekha!
etbeta tan rahi gel achhi
aab hamar ichchha
metait patar o rekha dhe lataki jai
latkal rahi anant akashme
niradhar
aa, metait metait okra chhoDi di
akasmate
aa, bauait rahi jai mukt,
nirablamb!
muda,
hum se sabh kichhu nahi ke pabait chhi
karan,
jakhan ahank sampurn vyaktitvak smritime
sangyahin hamar astitvak sarvnamahu nahi rahal
ekta prashnchinh
athva seho nahi—
ona adham purushak sambodhanasan
hum hoit rahal chhalahun tript;
aab ahank anyapurashhuk smriti
hamra sahl nahi jait achhi.
ten tan rahi gel achhi aab hamra
jivan yapnak ablamb
ahank ohi ekaant sanketak
smriti maatr!
ona hamar ankhi ekhanahun achhi laal
nahi sohait achhi piyar
gaaDh athva udaas
ii katha bhinn je chahait chhi hum ujjar
aa, saaph.
muda,
koilik bajab
ekhanahun dhari neek lagait achhi
basatme Dolait paigh chhot Dari paat
neek lagait achhi kari kari bhamra
aa, tatka phulayal kono phool
aa, koDhi tan aar adhik. . . .
muda,
jani nahi kiyaik
sabhme ahinken dekhait chhi
jani nahi
sabhtham ekta gandhhin madakta
sabhtham ekta shabdhin svar vitan
ekta patar san metait jyoti rekha!
etbeta tan rahi gel achhi
aab hamar ichchha
metait patar o rekha dhe lataki jai
latkal rahi anant akashme
niradhar
aa, metait metait okra chhoDi di
akasmate
aa, bauait rahi jai mukt,
nirablamb!
muda,
hum se sabh kichhu nahi ke pabait chhi
karan,
jakhan ahank sampurn vyaktitvak smritime
sangyahin hamar astitvak sarvnamahu nahi rahal
ekta prashnchinh
athva seho nahi—
ona adham purushak sambodhanasan
hum hoit rahal chhalahun tript;
aab ahank anyapurashhuk smriti
hamra sahl nahi jait achhi.
ten tan rahi gel achhi aab hamra
jivan yapnak ablamb
ahank ohi ekaant sanketak
smriti maatr!
स्रोत :
संपादक : बालमुकुन्द रचनाकार : हंसराज
प्रकाशन : ई-मिथिला
संस्करण : 2018
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
