जहि मण पवण ण संचरइ

jahi man pawan na sancharai

सरहपा

सरहपा

जहि मण पवण ण संचरइ

सरहपा

और अधिकसरहपा

    जहि मण पवण संचरइ, रवि−ससि णाहिं पवेस॥

    तहि बढ चित्त विसाम करु, सरहें कहिअ उएस॥

    एक्क करु मा वेण्णि करुख मा करु विण्णि विसेस।

    एक्कें रंगे रञ्जआ, तिहुअण सअलासेस॥

    आइ अंत मज्झ तहिंख णउ भव णउ णिव्वाण।

    एहु सो परममहासुह, णउ पर णउ अप्पाण॥

    जहाँ मन और पवन की गति नहीं है और जहाँ रवि और शशि की भी पहुँच नहीं है, सरह कहते हैं हे मूर्ख मन! तू वहीं स्थिर हो।

    परम तत्व एक है और दो है तथा ही विशेष दो है। यानी अद्वैत है, द्वैत है और विशिष्टाद्वैत है। तीनों लोक संपूर्ण रूप से उसी परम तत्व के रंग में रंगे हुए हैं।

    इस परमपद का आदि है, अंत और मध्य है। ही उत्पन्न होता है और ही यह निर्वाण की अवस्था है। यह तो दूसरों का है और ही अपना कहा जा सकता है। यह तो परम महासुख की अवस्था है।

    स्रोत :
    • पुस्तक : दोहाकोश; भाषा वैज्ञानिक अध्ययन (पृष्ठ 32)
    • रचनाकार : डॉ० रमाइंदर कुमार
    • प्रकाशन : मँ पार्वती प्रकाशन
    • संस्करण : 1993

    संबंधित विषय

    Additional information available

    Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.

    OKAY

    About this sher

    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.

    Close

    rare Unpublished content

    This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.

    OKAY

    जश्न-ए-रेख़्ता (2023) उर्दू भाषा का सबसे बड़ा उत्सव।

    पास यहाँ से प्राप्त कीजिए